+ آفتاب در گذر است ، از رخ مهتاب چه خواهی؟

   مگر از عقل گذشته ثمرت  نور نخواهی؟

- من به دل راه ندادم ، جز رخ ماه درخشان

   به کسی عهد نبستم به جز آن ماه زر افشان

   که زر اش کس نتوان دید ، چنین در نظر آمد.

   که دلش کس نتوان چید ، چنین در نظر آمد.

+ به سلام آورش این دم ، به رخش دیده نپوشان

   به سخن درآورش هم به مغاک چشم افشان

- به چه کرده ای دلت خوش ز سراب سخنانت

   که به افسار نبندد به همین سهل ، صیانت

   تو که دانی که من از دیده همی راه بریدم

   چه توقع برود از من و از چشم سپیدم

   ... ع.م